Uşak, 1953 yılında il olduğunda sadece bir idari unvan kazanmadı; kendi kimliğini de kazandı.

O kimliğin en güçlü sembolü ise şehrin kalbinde, meydanın tam ortasında yer alan Valilik binası oldu.

Bu bina yalnızca taş ve betondan ibaret değildir.

O, Uşak’ın hafızasıdır.

Bayramların, törenlerin, çocukluk anılarının, eski kartpostalların ortak fonudur.

Bugün bu hafızanın yıkılmasından bahsediliyor.

Kimi “modernleşme” diyor, kimi “yenilenme.”

Ama geçmişine sırtını dönen şehirler modernleşmez — sadece yönünü kaybeder.

Tam bu noktada gözler dönüyor:

Sayın Belediye Başkanımız Özkan Yalım’a.

Kendisini bilen bilir; enerjisi yüksek, cesareti yerinde, kararlılığıyla da “Uşak’ın motor gücü” gibi çalışan bir isimdir.

Girdiği her işe hız katar, şehrin gündemini canlı tutar.

Fakat bazı kararlar vardır ki, onlar sadece bugünü değil, geleceği de şekillendirir.

İşte Valilik binası meselesi tam da böyle bir karardır.

Ya “yıkım” kararıyla bir dönemi kapatacak…

Ya da “Yalım” kararıyla Uşak’ın hafızasını koruyacak.

Uşak halkı, Başkan Yalım’ın cesaretini bilir ama aynı zamanda kalbinin de bu şehirle attığını unutmamıştır.

Kendisinden beklenti büyük, çünkü herkes bilir ki Özkan Yalım doğru zamanda frene basmayı da bilir.

Ve belki de şimdi o zamandır.

Sayın Başkan, “Ben bu konuda halkın fikrini alacağım” dese, referandum yolunu açsa; hem demokrasi kazanır, hem Uşak.

Üstelik bu karar, Türkiye’nin yerel yönetim tarihinde örnek bir sayfa olur.

Ve kim bilir… Belki bir gün yeni kartpostallarda şu cümle yer alır:

“Bu binayı Uşak halkı korudu, Özkan Yalım da tarihe adını yazdırdı.”

Kentler geçmişini silerek değil, onunla barışarak büyür.

Uşak’ın geleceği, geçmişine göstereceği saygıyla şekillenecektir.

Ve o gelecekte, belki bir gün bir çocuk okul ödevine şöyle yazacaktır:

“Uşak’ta Valilik binasını yıktırmayan başkan: Özkan Yalım.”

Bu yüzden diyoruz ki:

Ya Yıkım, Ya Yalım!

Karar sadece bir bina hakkında değil — bir kentin ruhu hakkında verilecek.

Bir bina yıkılabilir ama şehir hafızası bir daha inşa edilemez.